Project Europa

Je kan het vandaag weer in de krant lezen: het project Europa staat op wankele benen. Ik kan het niet nalaten daar iets aan toe te voegen. Het grote misverstand zit er in namelijk in dat je het woord project niet voor deze onderneming moet gebruiken. Welk resultaat is er af en is er bijvoorbeeld een einddatum gehaald?

Nee dus, maar een programma zou je er wel van kunnen maken.Het gaat om het bereiken van doelen, waarvoor veel samenhangende initiatieven met de nodige haalbaarheid ondernomen moeten worden. Ook moet je af en toe bijsturen, omdat er meerdere wegen naar Brussel leiden. Zo zijn er allemaal mijlpalen bereikt die allemaal als een eindpunt worden behandeld. Maar vaak bleken die het beginpunt van gedoe te zijn.

Het belangrijkste wat echter ontbreekt is bezieling en geloof in de ambitie. Welke gezamenlijk ambitie hebben we met dit programma? Wie verwoordt dat kernachtig en enthousiasmerend? Niemand. Politici komen niet verder dan: welvaart, een muntunie, weerbaarheid na de crisis van 2008. Het lijken eerder verontschuldigingen dan een wenkend perspectief waar we met zijn allen achteraan willen gaan. Teveel getouwtrek, regels en regeltjes, bureaucratie, procedurele cijferexercities, list en bedrog: Europa als Hotel California.

Wil het nog wat worden dan moeten we op zoek naar een wenkend perspectief: To boldly go where no one has gone before.